Kahve Diyarı Şiiri - Hasret Sayınta

Evet. Ordaydım, İzmir Bornova’da.
O küçük Kahve Diyarında.
Kahvemi yudumlayıp sensizliğe demlendim.
Köşede, en köşedeki masada,
Oturup uzun uzun seni bekledim.
Merdivenlerden inip gözlerini yüzüme çarpmanı;

Değişsin istedim bu kez; ayrılıklar, bekleyişler
Bu kez beklenenler gelsin istedim.
Şu yan masada oturan kadın ve erkeği;
Tek ilmekle idam ettim.
Aşkın kıymetini bilmeyen gereksiz insanları,
Ve yıkıcı tartışmaları; astım onları bir bir.

Ben yalnızdım.
Kaç asırdır yalnız ve bekleyen.
Ne gittiğim şehirlerde bulabildim seni.
Ne de gönderdiğim adreslerde sen beni.

Japon pazarının önünden geçerken gördüm.
Bankta oturan birini, seçemedim yüzünü.
Dürüst olayım bakmak istemedim.
Bakarsam büyü bozulurdu çünkü.
Şehirlerden bir şehirde gelip bulmuştun beni.
Bir banka oturmuş o sihirli sözcükleri söylüyordun.
Okus- pokus. Ve ben çıktım ortaya.
Karşı kaldırımdan yürüyüp geçtim.
Sen de takip edip beni gelecektin ardımdan.

Evet! Ordaydım. İzmir’de o küçük Kahve Dyarında.
Oturmuş seni beklerken;
Son ilmeği de geçirdim garsonun boynuna.
Falımda sen çıktın ama o geldi yanıma.
Orada o küçük Kahve Diyarında,
Öldürüp tüm insanları yollara koyuldum yeniden.
Şehirlerden bir şehirde seni bulmaya geldim yeniden.