Kahve Çekirdeği Şiiri - Ahmet İdrisoğlu

Yengecim biliyorsun,
Kıskaçlarımın arasına gizlemişsin meğer
Parazit gibisin
İçimi acıtan.

Bu akşam gördüm seni parmaklıklar ardında,
Ağlıyordun;
Ağladım sessizliğimde,
Gülüşüme gizlediğim.

Okursun bilirim dizelerimi her gün,
Öyle demiştin,
Anlarsın ya,
Bilmeden özlediğim.

Bu akşam
Ardındaydın parmaklıkların dizide,
Bitti sandığım köz alevlendi sanki
Tebessümümde gizli ağladım bu akşam,
Gizimdi hasretim,
Gizimdeydi yasım.

Kalbimdeki sevda çatlağında anılar,
Depreşme,
İçinde kalırsın depremlerimin,
Viran olan yıkıntılarımdayım ben,
Depreşme.

Esrar kalsın adın bırak istemem,
Göklerdeki aylar ellerin olsun,
Doğma güneş olsan üstüme balım,
Ben faylarımda sıkıştım burada,
Sen sevdalarında yaşa havalım.

Parmaklıklar ardında ziynet gibiydin,
Sana benzettim be zalim,
Altı yüzü aşmış ağdan işittim,
Zirveden inişe geçer dilerim.

Ben
Yoldum tüm papatyaları güzümde,
Menekşeler, yeşil yapraklar mı kaldı?
Bir köpük kahvem var ki fincanımda,
Kalbimi çaldı.

Nadas tarlalarına ektim kahve çekirdeğini,
Cennette biçmek dileğim,
Dünyam bitti;
Nadas tarlalarında tadıyorum sevgiyi,
Biçtiklerimden ne kaldı?
Bir vefalı yar geldi tarlama,
Bir çekirdek kahve dikti.

02.Ekim.2009 10.15