Kahve-altı Şiiri - Ümit Buget

Kahve-altı

Ve birbiri ardına söner tüm ışıklar.
Köşedeki bakkal da çektiği vakit kepenkleri,
Artık, kimseler kalmamıştır mahellede.
Ve sen sabaha kadar yanan bir ışıksındır,
Sakin mahallelinin gözünde.
Herkes çekildiği vakit yuvasına,
Sen de kendine çekilirsin.
Bir hayale dalarsın,
Tebesümler, geçmişte gizlidir.
Aşklar,hüzünler,geçmişte.
Kendini geçmişe çekersin.
Ve döndüğünde,
Birbiri ardına yanar tüm ışıklar.
Bakkal açık olmasa da, ekmekler oradadır
İşe yetişme telaşındadır erişkinler
Ve okul yolunda,öğrenciler.
Pazara saklanır şenlikli kahvaltılar.
Sense söndürüp ışığını yatarsın yatağına.
Herkes Mersine giderken,
Senin falların da bir yol gözükmememektedir, hala.
Hala, yalnızsındır yatağında.
Dertlerine bir ortak, görünmemektedir.
Yorganı çekip kafana,uyumaya çalışırsın.
Kahve falından ümidini kestiğinden mütevellit,
Yeni bir umuda değin, kahvaltı da gerekmemektedir.

Ümit Buget
Kayıt Tarihi : 27.3.2004 13:29:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Ümit Buget