/ey aşk
/ varlığındır beni umutlandıran
/ ve bütün uzuvlarımı kanatlandıran
/ yokluğun, umut lâhitlerinde hapsediyor beni
/ ruhsuz ve karanlık
/ kim bilir, belki de sana adıyor beni...
Devamını Oku
/ varlığındır beni umutlandıran
/ ve bütün uzuvlarımı kanatlandıran
/ yokluğun, umut lâhitlerinde hapsediyor beni
/ ruhsuz ve karanlık
/ kim bilir, belki de sana adıyor beni...
kahveyi fincana döktü
sonra sütü üstüne
şekeri attı sütlü kahveye
ve kaşıkla onu karıştırdı
sütlü kahveyi içip fincanı bıraktı
bana bir şey demeden
sigarasını yaktı
dumanları halka yapıp
dışarıya üfleyerek
ve külünü küllüğe döktü
bana bakmadan
kalktı şapkasını kafasına koyup
yağmurluğunu giyerek
dışarısı yağmur yağıyordu çünkü
ve evden dışarıya çıktı
bir şey demeden
bir bakış atmadan.
ve ben başımı ellerimin arasına alıp
ağlamaya başladım.
Jacques Prevert
çeviri : bd
Behruz Dijurian
çok güzel...hele final
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta