Kahvaltı Şiiri - Cuma Yüksel

Kahvaltıyı hazırlamadım henüz.

Dün gece hiç uyuyamadım, çok şey yazdım. Ağladım, üzüldüm, içtim. Saatlerce duvarları izledim. Duvarlara, sekiz dalda oskar ödülü almış sinema filmi muamelesi yaptım, fazlasıyla şefkatliydim dün gece. Bana aldığın beyaz pijamaya dokundum biraz, giyemedim. İşten geldiğim elbiseyle gelişigüzel fırlattım kendimi buz gibi yatağa. Yatak da sen gitmeden önce değiştirdiğ...in nevresim seriliydi. Apansız kalktım yataktan ve özür diledim yatağın üzerinde bıraktığım kırışıklıktan.

Kahvaltıyı hazırlamadım henüz.

Dün gece çok geç uyuduğumdan, olan biteni hatırlayamıyordum. Zaten uyandığımda, kırmızı halının üzerinde dört büklüm olmuştum… Üzerimden kara bir tren geçmiş gibi yorgundum. Vücudumun rayları ağrıyordu, kendimi işe yaramaz bir adam gibi hissediyordum. Sonra lavaboya gidip elimi yüzümü yıkamak için musluğu açtım, avuçlarımın içine su doldurdum. Suyu yüzüme çarptım, kendime gelir gibi oldum. Keşke hiç gelmeseydim kendime... Aynanın karşısındaki duvarda bana gülümseyen diş fırçanı gördüm. Ve hemen onun yakınındaysa; en sevdiğin siyah tokanı gördüm. Sırtım terledi, hayatım ateşler içinde kaldı bir anda. Ne oldu bana anlayamadım.

Kahvaltıyı hazırlamadım henüz.

Lavabodan çıktığımda sanki cenaze evinden çıkmış gibi hüzünlüydüm. Her şey bir gün biterdi yaşamda. Bize de öyle öğretilmişti çocukken. Bitmiyormuş meğer! Evin herhangi bir köşesi bile onu hatırlamanız için yetiyorsa eğer. Kendimi toparlamalıydım artık, yıllanmış bir cesetle nereye kadar yaşabilirdim ki… Kendimi motive ettikten sonra güz rengi havlumla yüzümü kuruladım. Ve kendime geldim. Cesaretlendim. Gidip ocağın altını yaktım. Kaçak bir çay iyi gelebilirdi uçurtmasının ipi koparılan hayatıma.

Kahvaltıyı hazırlamadım henüz.

Çay demlendi. Müziğe de hafif ses verdim. Ve en sevdiğin yemek olan, patates kızartmasını yapmak için tavaya yavaş yavaş yağ damlattım. Sanki sen birazdan gelecekmişsin gibi. Sanki birazdan kapının zili çalacakmış gibi… Ya da çat kapı gelip bana sürpriz yapacakmışsın gibi. Sonra kızardı patatesler. Kahvaltı hazırlandı. En sevdiğin şarkı tekrar çalmaya başladı. Ama sen gelmedin. Ya da zaten sen hiç gitmemiştin. Ben bunu hiç bilemedim. Kusura bakma sevgilim, sanırım ben biraz şizofrenleştim…

Kahvaltıyı…
Sen gittikten sonra, ben evde hiç bir zaman kahvaltı hazırlamadım. Öyle bir girişimde bulunacak cesareti, kalbim de kaldıramazdı zaten. Bu gün ölümünün dördüncü yılı sevgilim… Ve ben ne zaman patates kızartmasıyla kahvaltı yapan insanları görsem, hep seni hatırlıyorum. Kahvaltıyı hep sen hazırlardın ya sevgilim, yine sen hazırlamaya alışsan diyorum… Çünkü; birkaç güne kalmaz ben de senin yanına geliyorum…