Kâhta Ovası Şiiri - Mahmut Cantekin

Kâhta ovasında bir serçe olsam,
Mezar taşlarında hasret atardım…
Yemek kovasında bir kepçe olsam,
Yoksul sofrasına bol et katardım…

Kara toprak olsam o koca düzde,
Güller açtırırdı başaklar yüzde,
Dolar taşar ambar baharda güzde,
Yokluğu rüzgâra peşin satardım…

Güneş olsam candım bahçeye bağa,
Su olsam ot döner peynire yağa,
Göl olsam balıklar dolardı ağa,
Mutlu insanlarla keyif çatardım…

Bal arısı olsam petekler taşar,
Dalda meyve olsam küfeler şaşar,
Fidan olsam günde boyları aşar,
Gölgesinde düşe düşler katardım…

Cantekin der; canlar Kâhta’mız güzel,
Sevdası gönlümde buruk bir gazel,
Herkesin sılası kendine özel,
Gülse mert insanlar bala batardım…