Kahrolası Sevgili Kancık Sevdam

Aşık olduğunda anlarsın demiştin
Kahrolası sevgili
Kancık sevda
Nefessiz kaldı aşkım

Ruhun üşüyecek ve unutacaksın
Ana yı babayı evreni
Gülmüştüm
Ve kahreden bakışlarına
Aldanmıştım

Çok zaman geçmedi
Kor düştü iliklerime
Ve serap bulamadım
Kör kör arayacaktım seni
Fakat körde olmamıştım

Yüreğim alevdi
Acı vardı
Benliğimde
Ve sen uzaklardan gülüyordun

Kahpelik evrenin olmuştu
Ve sende onlardan biriydin artık

Dil suskun yürek perişan
Gözler körden öte
Sen kahrolası kancık sevdam
Hasret vardı bulamayan tenini
Poyrazda sevişirken salyası vardı ağzımda
Hala sevdanın
Ve kahrolası dudaklarının uğursuz nemi

Ve yoktun artık sırdaştın kancıklıklara
Ben hala sensiz öpüyorum yağmurun
Günah temizleyen yaşlarını