ruhum severdi günü önceleri
sabah olduğunda parka çıkıp arkadaşlarımla oynamayı
bizim oyun parkımız dı orası
bilirdik sadece güneşle gelip güneşle gitmeyi
birgün yağmur başladı parkta
salmadı annem kirletirim diye üstümü çamurda
günlerce aylarca yağdı yağmur durmadı
dayanamadım en sonunda çıktım dışarı
çıktığımı görüpte gelen arkadaşlarımdı
birden sebepsizce beni ittirmeye başlayanlardı
düşmüştüm yere dizim acımıştı
hepsi gülüyordu suratıma
kalkıp ayağa başladım koşup kaçmaya
bu kadarmıydı onların arkadaşlığı
bir yağmurdan zayıfmıydı
anladım sonra olanları
güneşti böyle yapan onları
tüm kötülüğünü yani gücünü onlara aktardı
o yüzden bunca süre saklandı
yağmurdan da zayıf kaldı
artık penceremden izliyorum parkı
korkuyorum çıkmaya dışarı
yağmur devam ediyor hala aynı
park bomboş park ıssız park ıslak
Hüseyin KarabulutKayıt Tarihi : 26.4.2003 20:10:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!