Kahrettim ve Yok Oldum

Gördün mü?
Bak
Hayat, çok şeyler alıp gitmiş
Benden senden
Diyorlar ki senin eskiden
Gür saçların vardı
Ne oldu böyle sana
Kahrımdan; saçlarımı,
Tek tek yoldum
Kahrettim hayata
Kahrettim sana
Kahrettim kaderime
Daha onsekizime girmeden
Döndüm
Yüzlük bir ihtiyara
Ya sana ne oldu
Gülüm,
Kim ağlattı seni
Neden kırıştı
Böyle yanakların
Kim incitti seni
Neden böyle karardı
Gözaltların
Kahrolsun
Seni bu hale getirenler
Kahrolsun
Seni benden önce
İki büklüm edenler
Kahrolsun! kahrolsun…
Kahrettim küstüm be
Sensizliğime kahrettim
Benim
Hayat damarlarımdan biri sendin
Koptun be gülüm, koptun
İşte o zaman
Ben yok oldum
Hayatından ve,
Hayattan koptum,
Yok oldum gülüm,
Yok oldum…

Temmuz 2006 Ankara