Kahretsin Seviyorum Şiiri - Deniz Gece M ...

Yine uyku yok gözümde…
Sabahın en mahmur saatlerindeyim.
Saçlarım yastığın ahenginde,
Gözlerim tavanda bir noktada.
Yine aynı sükûnet...
Bakışın takılıp kalıyor beynimin fotoğraf albümüne.

Suskun gece,
Suskun dilim…
Rüzgârın hışırtısı,
Cırcır böceklerinin melodisi…
Burnumda sıcak bir çayın demli kokusu…
Her şeyin sıradan olduğu bir sabah,
Bir tek şey dışında:

Sen yoksun.

Dolapta bir kazak,
Masada bir tabak,
Ayakkabılıkta bir ayakkabı,
Portmantoda bir pardösü,
Garajda bir araba yok.
Bunları boşver de…
Yüreğimde bir “sen yok” diyemem.

Dönmezsin,
Yine de her şeye rağmen varsın.
Varsın işte…
Silemediğim,
Gidemediğim,
Bitiremediğim…

Günler acılarla sınarken bedenimi,
Hâlâ döneceğini, geleceğini beklemek…
Aşk olsa gerek.

Ama yoksun.
Ve yokluğun,çok zoruma gidiyor.
Artık kandıramıyorum ellerimi,
Yüreğim indirmiş yarıya bayrakları; yasta.
Dilim, sanki küsmüş bana.

Mızrabın inleyen çığlığı kulaklarımda yankılanıyor.
Beynim, "Ben bu anı bir kere daha yaşamıştım," dese de
Yokluğunun hâlâ ilacını bulamadım.
Bedenimin her bir kıvrımına yerleşmiş sanki
Özlem… Hasret… Sensizlik…

Çalan her telefona koşuyorum.
Zamansız düşen her yaprağa üzülüyorum.
Saçlarımdaki beyazlar bağımsızlığını ilan ediyor; koparamıyorum.
Ah, bu şarkıların dili kopsun… dili!

Ben seni unutmaya unuturum da,
O şarkılar yok mu… o şarkılar!

Yokluğunu unutamayan bir kadının son sözleri bunlar:
Oku ve yırt.

Seni seviyorum.
Dönsen de,
Dönmesen de,
Bilsen de,
Bilmesen de…
Kahretsin, seviyorum!
09.05.2025 15:45