Kahretsin, Affedeceğim Şiiri - Rumeysa E ...

Beyninde dönüp duran şarkılar, hayali konuşmalar
Kustukça kusuyorsun içinin kirini
Yine de durmuyor bu arsız dönme dolap
Sahipsizlik
Yerin ne kadar dünyada?
Kimin kalbinin kapıları itmedi seni gerisin geri
Kapalı kapılar ardında kim konuşmadı seni
Kim istemedi, kim duymadı, kim görmedi
Sorumluluklarından kaçmana sebebiyet verecek üzüntülerin ardında yatan kim?
Annen, arkadaşın
Ama çoğunlukla kendin.
Umursamayacaksın, görmeyeceksin duymayacaksın sen de
Tıpkı onlar gibi
Rahat bir kafanın bu mu sırrı?
Peki ya rahat bir kalp?
üstüme derim gibi yapışmış huylarım
Soymalıyım onları birer elma soyar gibi
Rahat yok bundan gayrı, rahatlamak için acı çekmeye geldim
Boynuma ip, bileğime bıçak bilemeye geldim.
Yakından itmek daha kolaydır bir insanı
Bu yüzden uzaklaşmalı yakınlardan
Iraksamalı olabildiğince
İçine, kendi içine daha çok
Kanıyor derim, soyamadığım huylarım var daha
Sahi neden onlardan kurtulan ben olmalıydım?
Katranlaşmışlar bıçak bile etki etmiyor artık
Daha çok acı gerek
Daha çok söz, bağırış, fısıldamalar duyulmadığını sandıkları
Affetmeyeceğim,
1 saniyeliğine denilen lafın kalbimdeki 1 ton ağırlıktaki etkisini
Affetmeyeceğim
Derimi kanatan sözlerinizi, zorunda bırakmalarınızı
Diyip diyip
Ve sonunda yine zorlanarak
Affedeceğim, biliyorum
Zorunda olmak, sahipsizlik, yer edinmek kaygısından hiçe sayacağım yeminlerimi ve
Affedeceğim.
İyi halt yiyeceğim.