Kahretsin Şiiri - Furkan İbsar

Saçların güneşte altın gibi parlardı,
Gözlerim kamaşırdı.
Rüzgar esince deniz gibi dalgalanırdı.
Bir koku gelirdi burnuma o anda,
Sarhoş ederdi beni kanım donardı.

Dudakların nar çiçeği gibiydi,
Hareketleri meyve verecek gibiydi
Büzülünce solmuş çiçek gibiydi,
Susamış gibi.
Sulamam gerekirdi,
Sulayamadım, kurudu gitti kahretsin.

Saçların da eskisi gibi değildi.
Dalgalanmıyordu artık.
Rüzgar olmam gerekirdi,
Esmeden, onlar da koptu gitti kahretsin.

Gözlerinin Elası'nda benim için bir eda vardı,
O edayı hiç göremedim.
Eda yok oldu, parlamadı,
Işık olmam gerekirdi,
Aydınlatamadım, karardı kahretsin.