..KAHRETSiN Şiiri - Onur Bilge

O kadar büyütmüşüm ki seni gönül büyütecimle
Hayal çerçevem yüzünü içeremiyor
Kahretsin

Öyle yüksek bir yere koymuşum ki varlığını
Yüceler ötesine yükseltmişim
Ulaşabileceğimi ummadığım için
Ne kadar çabalasam da
Aklım sadece o veriye hiç eremiyor
Kahretsin

Ne kadar kaçamak bakmışım
Nasıl algılamışım
Ne denli korkakça imgelemişim ki aşkım
Sen belleğimde tüm ihtişamınla durmaktayken
Meleke kesp edememişim geriye getirmeye
Yetim bunu bir türlü beceremiyor
Kahretsin

O kadar parlak ki hayranlığım
Yüzünde art arda patladıkça
Gözlerimi kamaştıran inikâsı
Sonsuz mutluluklara boğan gözlerinden
Duyguların en güzellerini deremiyor
Kahretsin

Öylesine bir heyecan sarıyor ki içimi
Aslını değil suretini göreceğimi düşündüğümde bile
Eli ayağına dolaşıyor muhayyilemin
Telaşım simanı ürkütüyor
Ne kadar koşsam da arkasından beynimin içinde
Bir türlü yakalayamıyorum görüntünü
Bakışlarım halsiz ve bomboş dönüyor gerçeğe
Hiçbir usa vuruş seni gönderemiyor
Kahretsin

Hayal âlemini kaplıyor hasret yaşlarının buğusu
Her yer ve her şey netken alabildiğine
Mesafelerin yasakladığı yüzün flulaşmış
Çoktan kaybolmuş çizgilerle boğuşmaktan
Yorgun düşmüş sevdiğin
Nasıl da sır gibi saklamışım aşkımı
Kıskançça kendimden bile
O kadar derine gömmüşüm ki içimde
Sırra kadem basan yansımanı
Ruhumdaki hiçbir ayna gösteremiyor
Kahretsin

Sınırlara sığmıyorsun ki
Sırrımı sırrına resmetsin
O denli önemli ve muhal ki seni görmek
Tasavvuruma dahi haram edilmişsin
Ne kadar çırpınsam da hafızamın arşivinde
Bir anlık yansını bile veremiyor
Kahretsin