Kahretsin… Şiiri - Belgin Turan

İçin için kızdığını biliyorum,

Hatta -aşk bir beladır. Dediğini

duyar gibi oluyorum.

Ne olmuş yani,

Duymak istediysem sesini,

Bir müşkülüm olamaz mı?

Canım dara düşemez mi?

İçim içime sığamamış,

Kaptırmışsam kendimi,

Anla ki, çaresiz kalmışım,

Anla ki, yanıp, kavrulmuşum,

Anla yani, bitmişim, coşmuşum…

Keyfi arayamam bilirim,

Kahretsin, arayamaz mıyım?

Yüreğimi kafeslere hapsetsem,

Zincirlesem uzanan ellerimi,

Yine de bir ses,

Sana doğru haykırır,

Nafile! Ne etsem boş,

Lafım geçmez kendime,

Sana da geçmez ya hoş,

Hani açmasan telefonu,

daha iyi mi olurdum bilmem,

buz gibi bir ses tonu,

deli etti, kopardı bedenimden,

etlerim dövülmekten,

çürüdü sanki...

Tarifsiz çırpınışlar içinde,

Kendi sesim bana yabancı,

Bu günlerde içim bulanık yine,

Senle, sessiz konuşmaktan,

Yoruldum be can,

Ayaklarım bedenime ağır,

Diyorum ki, dayan,

Nerde? Yıkıldım yıkılacağım yere,

Oysa senle bir bütünken,

Bir kanat çırpıp,

Uçmadığım kalmıştı göklere.

Belgin Turan (Satıcı) 18.12.2007