Kahret Şiiri - Mehmet Cıngır

Ah biz bu dünyada neler gördük neler:
Yokluk,kıtlık,hastalık;kar,kış,kıyamet…
Gülümserken şimdi yüzümüze kabir,
Merhamet et Allah’ım bize merhamet.

Kaydı avucumuzdan şu yalan dünya,
Sona ermede artık şu garip rüya,
Hizmet edip dünyaya, kazandık güya,
Sırt dönüp etmedik emrine riayet.

Boğulur bir damla gözyaşında hayal,
Bir pula değmez dünyaya olduk hamal,
İstersen sultanın altın köşkünde kal,
Orası gideceğimiz yer nihayet.

Gelip geçti fani ömrümüz yel gibi,
Soluverdi şu gül benzimiz gül gibi,
Ver ya Rab cenneti bize ödül gibi,
Affet ya Rab mücrim kullarını affet.

Şeytana uyup derin rüyaya daldık,
Ne oruç tuttuk ne de namazı kıldık,
Bazen zil takıp oynadık,bazen güldük,
Etmedik ezan çağrısına icabet.

Birgün yetim koyar düşümüzü ölüm,
Boğulur kendi karanlığında zulüm.
Kurtulur zulüm karanlığından gülüm,
Kahret Rabbim bütün zalimleri kahret.