Kahrediyorum Şiiri - Hüseyin Ülkü Korkmaz

KAHREDİYORUM!.
Kahrediyorum zamansız gelen bahara,
Üşüyor çiçekler dökülüyor bir bir,
Yeşeren umutların döküldüğü gibi,
Kahrediyorum sahte dostluklara,
Fesatlıkla riyânın kölesi insanlara,
Manevi değerlerin yok edildiği gibi,
Ey! akıp giden zaman,
Yuvasını yapmaya çalışan leylek,
Ve açmaya çalışan mor menekşeler,
İşte böyle sevimsiz akıyor saatler,
Samimiyet yok!...
Heyecan bitti çiğdem zamanında,
Keşkelerin binası yükseliyor,
Temeli yok,
Çürümüş ağaç gibi ne yarını var,
Ne de yarınları olacak...
H.ÜLKÜ KORKMAZ