Önüm arkam sağım solum sobe,
kendim yumdum,
kendim saklandım
ve yaşam boyu hep kendimi sobeledim.
Misketlerim vardı çok,
hiç eksilmediler,
Biliyorum ayıp ve mânasız
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Devamını Oku
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Misketlerim vardı çok,
hiç eksilmediler,
hiç çoğalmadılar da.
Çünkü hep kendimle oynadım,
hep kendimi yendim
hep kendime yenildim,
kazanan da kaybeden de her zaman bendim.
Şiirin bu bölümünü çok sevdim...Evet hayatta kazanan da kaybeden de her zaman insanın kendi oluyor...
Sevgiler...
'hep kendimi yendim
hep kendime yenildim, '
'Yaşamdan üttüklerimle
yaşama ütüldüklerimi,
hiç bir zaman dert etmedim.'
've yaşam boyu hep kendimi sobeledim'
Böyle okudum şiirinizi.
Kendini kendin bulmuşsun anladığım kadarıyla sana kendin gerekirse yine kendin bulursun kendini.. tebrik ederim
Evet, insanin kendisiyle barisik olmasi ne güzel!
Yasadiklarimizi baskalarina degil de kendimize mal edip yol alabiliriz böylece... Basarinin sirri, en basta kendimizi tanimaktan gecer bence de...
:) ne güzel içsel barış sağlanmış...ve aslında hep varmış...
Tebrikler güzel şiirdi.
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta