Önüm arkam sağım solum sobe,
kendim yumdum,
kendim saklandım
ve yaşam boyu hep kendimi sobeledim.
Misketlerim vardı çok,
hiç eksilmediler,
hiç çoğalmadılar da.
Çünkü hep kendimle oynadım,
hep kendimi yendim
hep kendime yenildim,
kazanan da kaybeden de her zaman bendim.
Ebesi de bendim,
sobeleneni de yaşamımın.
Yaşamdan üttüklerimle
yaşama ütüldüklerimi,
hiç bir zaman dert etmedim.
Bir hayal kahramanıydım aynı zamanda.
Uçan halımda,
Sinbad bir yanımda
Peter Pan diğer yanımda.
Onlarla oynadım,
onlarla yaşadım.
Fasulyeden de oynasam
kahramandım kendi dünyamda..
Kayıt Tarihi : 1.1.2004 23:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
hiç eksilmediler,
hiç çoğalmadılar da.
Çünkü hep kendimle oynadım,
hep kendimi yendim
hep kendime yenildim,
kazanan da kaybeden de her zaman bendim.
Şiirin bu bölümünü çok sevdim...Evet hayatta kazanan da kaybeden de her zaman insanın kendi oluyor...
Sevgiler...
hep kendime yenildim, '
'Yaşamdan üttüklerimle
yaşama ütüldüklerimi,
hiç bir zaman dert etmedim.'
've yaşam boyu hep kendimi sobeledim'
Böyle okudum şiirinizi.
Yasadiklarimizi baskalarina degil de kendimize mal edip yol alabiliriz böylece... Basarinin sirri, en basta kendimizi tanimaktan gecer bence de...
Tebrikler güzel şiirdi.
TÜM YORUMLAR (5)