Kahr-ı Diyalog Şiiri - Seçil Karagöz

__Çok yoruldum arkadaş!
__Sanki taşıdığın taş!
Yazdığın üç beş satır;
Verdiğin sade kahır!

__Sen hep öyle sanırsın!
__Neden bela ararsın?
Sayamadığın hatır,
Üstüne üstlük kahır!

__Vazgeçerim bu işten!
__Zaten belli gidişten!
Kalemini az yatır,
Etmesin fazla kahır!

__Kendim için yazarım!
__Bak, buna pek kızarım!
Öfkeni az yatıştır,
Kalmasın özde kahır!

__Kahır kahır üstüne!
__Adam da deli mi ne!
Kendini cevher sanır,
Bu da ne biçim kahır?

__Ne yapayım, hal böyle!
__Allah aşkına söyle!
Seni tüm dostlar tanır,
Nedendir bunca kahır?

__Kahır üzer, coşturur!
__Dizeleri koşturur!
Duygular da canlanır,
Yitmesin canım kahır!

__Sonra gönül koyarım!
__Ben de buna ağlarım!
Yüce erdemdir sabır,
Gerekmez her dem kahır!

__Bu kez dinlerim seni!
__İyi bilirsin beni!
Kırk katırla kırk satır,
Yürek daraltır kahır!

__Akıllıyım, değil mi?
__Herkes aptal, öyle mi?
Kurnazlık bir araçtır,
Yanıltır seni kahır!

__Kahırsız da olmuyor!
__Sana neler oluyor?
Önce kendini kandır,
Vah, ne zavallı kahır!

__Kahrın dili var sanki!
__Yazdığındır, inan ki!
Fazlası hep acıtır
Yüreği, hain kahır!

06.06.2010