buz gibi dağılırken camların
battığımız yerdi yürekteki acımız
hani değirmenden göz suyun akardı ya
taşardı dertlerimiz ve sancımız
şarap seni seçmemiş
senden zemzem olmaz diyen kader
sarhoş yüreğine akmış işte
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta