Hep mutlu görünmekten, kaybettim benliğimi
Kandı herkes güldüğüme, bilmediler derdimi
Bana hep gül dediler, sormadılar halimi
Attığım kahkahalar, aslında hıçkırıktı...
Her gün acı çekmekten, kalmadı bende derman
Benim kara bahtıma, hüzün düştü her zaman
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
