Kahır Çeken Fakir Fukara

Zulmün elleri tüm yaşama düşman
Köylü mağdur, işçi mağdur, ırgat aç
Akan ter emekçinin alın teri
İşçi-köylü aşa, ekmeğe muhtaç

Zülüm konta, zengine bahar olmuş
Her köylüye her işçiye sis, duman
Halklar perperişan halklar hep aç
Yıllardır hayat, yaşam darmaduman

Her sabah zam üstüne zam koydular
Peynir yetmiş beş, et yüz altmış lira
Fukaradan alacak güç kalmadı
Zenginde euro çok, gırla lira

Ey emekçileri soyup soyanlar
Irgat, maraba, çoban dert içinde
Hasta ilaçsız, her bebek mamasız
Her an yaşam kan revan içinde

Ne mal ne davar ne sarı saman kaldı
Dolapta bulgur, soğan, yağ kalmadı
Yokluğa, açlığa, derde çare yok
Mutluluk huzur evlere dolmadı

Açlık ordusunun günleri kapkara
Vurgıcuların güzeldir günleri
Yine kahır çeken fakir fukara
Tükenirken her ömrünün son günleri

Ömrün çeşmesine dadanan zulüm
Sen halktan ne istiyorsun ey dümbük
Ne koşulacak öküz ne eşek var
Köylüden ne çift kaldı nede çubuk

Mehmet Çobanoğlu
23.01.2022
İstanbul