Kahır Şiiri - Ahmet Hakan Gözcü

Karanlığın sofrasında oturur gönlüm
Ne bir ses ne bir nefes döner yüzüme
Kaderi eğri yazılmış bir yaprak misali
Savrulurum rüzgârın hoyrat ellerinde

Günler geceleri kovalar da
Bir umut doğmaz ufkumun başına
Yalnızlığın yastığına baş koymuşum
Her adım bir zindan her nefes bir yük

Ne ay şavkır gözlerime ne güneş sarar tenimi
Bir girdap ki bu hiç bitmeyecek gibi
Kalbim bir suskun mezar taşından ibaret
Haykırmak ister lakin sükûtla mühürlenmiş

Ey talih dedikleri nerede saklı saadet
Hangi kapıda unuttun benim nasibimi
Söyleyin var mı bu derdin sonu
Yoksa hep böyle mi geçer ömür denen çile

Kapanır mı bu yaralar sorarım boşluğa
Bir cevap yok bir ses yok yalnız suskunluk
Karanlığın sofrasında oturur gönlüm
Ve yaşamak dediğin bir uzak hayal olur.