Kağıttan Kucaklaşma Şiiri - Ahmet Hamdi ...

Şimdi sana bir sır vereceğim
Getir kulağını yaklaştır
Kimselere söyleyemediğim,
Içimde büyüyen,
Ben bir çocuk değil ama bir çığlık büyüttüm.
Başından sonuna değin bir muaama ki,
Ben kendimi bilinmezlere bıraktım.
Marjinallere dost oldum bir yerden sonra yalnızca farklı bir yol aradım.
Doğru-yanlış fark etmeden.
Bir sırrı büyütmek güzel şey, meşakkatli
Bir çocuk kadar değil belki ama
Sonunda başını okşayıp sarılabileceğim kadar kendimden.
Kalbimden, kalbimin derinliklerinden,
Tıpkı o sırrın sahibi gibi.
Bir yerlere gömmek istiyorum bu sırrı,
Yasak doğmuş bir çocuk gibi,
Gözümün önüne değil aklımın ortasına geliyor zaman zaman
Ve her seferinde biraz daha güzelleşip serpiliyor
Dokunmaya kıyamıyorum,
Ben o düşü her gördüğümde, yeniden,
Ağlıyorum.
Ve yine bir yasak çocukmuşçasına sanki o,
Götürüp bir ormanın derinliklerinde yalnızlığına terk etmek istiyorum.
Ne sır, ne de sırrın öteki yarısının sahibi senin yalnızlığını umursamaz.
Aynısını yasak çocuğuma yaşatmak istiyorum.
Lakin gözlerine baktığım o an ben yeniden,
Aynı adı soluveriyorum yumuşakça dudaklarımdan.
-ki dudaklarım çatlak, kaba-
Ama sen değilsin.
Ve sırrımı göğsüme basıp,
Kaldığım yerden devam ediyorum,
hatırlamaya değil belki,
Ama unutmuyorum.