Kâğıttan Gemi Şiiri - Noyan Kızıltan

Biliyorum kovuldun,
Haksızlıklara boğuldun,
Mücadeleden yoruldun,
Bu dünyadan soğudun.

İhtiyacın olan ne mal ne mülk,
İnsan da değil olsa bile Türk.
Bol kâğıt gerekir sana şimdi,
Düşün seni mutlu eden şey neydi.

Topla kâğıtları, birleştir uçlarını,
Bırak umutların doldursun ambarları,
Haydi! Denize bırak beyaz ağacı,
Kalan tek ihtiyacı rüzgârı.

Korkma rüzgâr esmez diye,
Mutluluktur onun rüzgârı.
Korkma mutluluğu biter diye,
Onun mutluluğu denizin havası.

Boş mu sandın gemiyi?
Yengeçler tutar dümeni,
Balıklar siler güverteyi,
Var mı işini sevmek gibisi?

Olur mu hiç yolcusuz gemi?
Bir gemi ki fillerin sığabildiği,
Karıncanın rahatça yürüyebildiği,
Farklılıkların mutlulukları silemediği.

Artık tek yapman gereken izlemek,
Sonsuz mutluluğun, sonsuz yoluna gidişini,
Umutların mutluluğa çevrilişini,
Gemi kendi yolunda ilerlerken, insanlığın boş işini.