Kağıttan adamlar Şiiri - Vahap Özdemir

yalnızlığın penceresinden bakarken
durgun zamanları oynuyordu gece
gözlerinde gerçeklik ararken
hissetmek yalanları vurdu tenime
fakat ben
müebbet duygular mahzeninde
kirpiklerime tutunan yalnızlığımla
tutsaklığımı sürgüne veren hayalinle
tutukluyum senin gözlerinde
baksana,
zamanın köklü isyanı tüm şarkıların yüreğinde çalar
ve ben durdurmaya çalışmayacağım zamanı

Belki bir yağmurlu gri sabahta,
Belki bir fırtınalı günün ortasında,
Belki yıldızlı bir gecede
kaybolur gözlerim gözlerinde.
lütfen,
sever misin gerçekten benim gibi kağıttan adamları.