Kağıtlara Katlanan Düşler, Yaş-lanınca ...

Çıplak bir ruh
Akseder suya
Ayakları yere basmayı kesince
Rüzgar örer zihninde
Kıyıya vuran her dalgaya
Kapılır ahengine
Eser,
Sessizliğine üşür…
Gizlediği özneler çıkagelir
Alkışlar her yandan hissizliğine üşüşür

Çıplak bir ruh
Bürünür geç’ miş zamanı
Uçuruma nazır
Raks eder kendince
Paha biçilemez yaşlar saçar
Dilenci dualarından yalınayak geçince
Kaçar!
Ebelemeye susar zaman
Taşar mürekkep alnından
Yollar dolanır
Siyaha bulanır an

Uçar, bir ruh
Kokusunu sürer bulutlara
-kaçırdığı ip-ucu bir ihtimal-
Ağıt yakar kayan yıldızlara
Dilek söner
Devran döner
Döner…

Çıplak bir ruh
Düş sürçmelerinde kanatır
Lekesiz tenini
Terk edemediği
Kağıt gemiler batar gözyaşlarında
Bir güncenin sayfaları azalır
Sobe!
Kısalır zaman…
Bürünür yetişkinliği çaresiz
Maskelerini kuşanır
Sonunu kestiremediği yollara aşınır gözleri
Yordam bilmez üşüyen elleri
İrkilir biraz noktalarda
Ama battı bir kere gemi
Hayatı dalgalara mahkum
Ezberden yazılır

Bir ruh,
Soyunur her ünlemde
Çırpar kollarını
Hayıflanır uçamadığına kendince
Yumar gözlerini
Bir rüzgar tutturur
Çağırır kıyıya özlemlerini
Zamanı el yordamıyla geriye sarar
Bildik kokulara sorar saptığı yolları
Hayra yorar yaptığı hataları
Gemiler katlar sonsuz düşlere
Dalgaları haklar
Açar yelkenleri
Çocukluğuna döner gizlice.