Kağıt Siler Kalemin Gözyaşını

Olsada biri siyah biri beyaz
Sinesine batsa da sivri kurşun
Kağıt siler kalemin gözyaşını
Bitmez kağıt ile kalemin aşkı

İner nurbeyaz sinesine
İner uzak diyarın orman gölgesi
Gönül ırmağına her satır yatak
Yakuti yeşilde yaşanır aşk

Kimi uçak olur kanatlanır gönüllere
Kimi kurumuş gözlerde göz yaşı
Sorgulamaz gerçekleri sormaz nedenleri
Ana kucağı sıcaklığıyla sarar üşüyen yürekleri

Sevginin gözleri düşer
Sitem dökülse de nur beyaz yüzüne
Buruşturulup atılacağını bile bile
Sevilip sevilmeyenlerin saklar sırrını

Demir çengel geçirilsedede sol yanına
Sararsa da saç tele bağlı sayfan
Edalı yürür kalem sinende satır satır
Mendil olur yutarsın gözyaşını

Gecede doğan güneşsin er kalbinde
Memleket kokusu gibi eser karışırsın nefeslere
Ay ışığında parlar kelimelerin olursun güçlü bir el
Sende askersin o an,nöbet tutarsın yalçın dağlarda

Kimi mahkum gözyaşıyla ıslanır bedenin
Yüreğindeki buluta karışır ölümden beter ayrılık
Dalarsın yastık altında hayal ülkesine
Yıldız olur yaklaştırırsın uzak özlemleri

Ayıramaz sizi ne zaman nede kul
Sizle an sonsuzlaşır akitleşir zaman
Sizle yağar tutku,renk bulur duygular
Sizle canlanır geçmiş,buselenir anılar

Bağrında olsada kurşun yarası
Kağıt der düştü yüreğime cemre
Güzel görünmek için kalem
Boynunu yatırır bıçak altına

Haykırdı kalem,sana sevgim hiç bitmeyecek
Kağıdın nur beyaz yüzü döndü kurşini bulutlara
Kağıt sildi kalemin gözyaşını
Kağıdın fısıltısı yankılandı ormanda
Zaman şahidim olsun ki ben sensiz bir hiçim
Sen benim neşe kaynağım,can suyumsun