Kağıt Parçası Şiiri - Hürrem Dilekci

Kağıt Parçası

Öff!
Hep söylerlerdi de inanmazdım
Sonumuz çöp kovası diye.
Nereden,nereye…
Küçük bir kağıt parçası değil,
Kocaman bir ağacın parçasıyım ben!
Büyük bir ormanda başlayan yaşam serüvenim
Bir testerenin acımasız darbeleri ile son buldu.
Oysa her şey o kadar güzeldi ki…
Yemyeşil bir ormanda,
Yüksek bir tepeden bakardım hayata.
Arkamda ki derede şarkı söyleyen
geveze kurbağaları özledim.
Güneşin bulutlarla dansını, yağmur tanelerinin
Ellerime düşüşünü özledim.
Soylu bir ormanda güçlü bir ağaçtım ben.
Yaz gelince gölgemde huzur bulan insanlar,
Dallarımda dans eden kuşlar,
kısacık ömürlerine rağmen bana uğrayan kelebekler.
Ya Karıncalar, böcekler, yılanlar az mı? sığınırdı,
Tehlikelerden kaçıp kaçıp bana.
Kış gelince savaş hazırlıkları başlardı,
Zor şartlarıyla hayatın.
Yapraklarım dökülür, çırılçıplak kalırdım soğuk kış gecelerinde.
Siz hiç karlı soğuk bir geceyi çırılçıplak geçirdiniz mi?
Rüzgarlarla çok savaştım, sallar ama yıkamazdılar beni.
Ölüm!
Bitti sanılır o gelince her şey…
Ama ben ölünce de bitmedim.
Ne olur beni doğru işlerde kullan.
Kullan ki bırakıp geldiğim güzel ormanıma mahcup olmayayım
Bilir misin? insan oğlu ormanda bir atasözü var
Söylenegelir varoluştan bu yana
“Bir ağaçtan milyonlarca kibrit çıkar
Bir kibrit milyonlarca ağaç yakar”

HÜRREM DİLEKCİ
23.02.2006 13:30