Küçükken bir kağıt gemi yapmıştım minicik parmaklarımla,
Büyük amcaların yürüdüğü uzun bir sahilde salmıştım denize.
Bilmeden dünyadaki kirli havayı, tertemiz nefesimle yelken almıştı uzaklara,
Kim bilir sağ kalmış mıdır acımasız fırtınalarda,
Tertemiz bir yüreğin yükü ağır gelmiş midir boğuşurken dalgalarla,
Acaba beklesem, yolunu gözlesem...
Yanaşır mı tekrar gönlümün limanına...
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
