Küçükken bir kağıt gemi yapmıştım minicik parmaklarımla,
Büyük amcaların yürüdüğü uzun bir sahilde salmıştım denize.
Bilmeden dünyadaki kirli havayı, tertemiz nefesimle yelken almıştı uzaklara,
Kim bilir sağ kalmış mıdır acımasız fırtınalarda,
Tertemiz bir yüreğin yükü ağır gelmiş midir boğuşurken dalgalarla,
Acaba beklesem, yolunu gözlesem...
Yanaşır mı tekrar gönlümün limanına...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
