Küçükken bir kağıt gemi yapmıştım minicik parmaklarımla,
Büyük amcaların yürüdüğü uzun bir sahilde salmıştım denize.
Bilmeden dünyadaki kirli havayı, tertemiz nefesimle yelken almıştı uzaklara,
Kim bilir sağ kalmış mıdır acımasız fırtınalarda,
Tertemiz bir yüreğin yükü ağır gelmiş midir boğuşurken dalgalarla,
Acaba beklesem, yolunu gözlesem...
Yanaşır mı tekrar gönlümün limanına...
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
