Kağıdın Büyüsü Şiiri - Muharrem Güney

Eskiden resim çizilirdi kağıda.
Mektup yazılırdı kağıda.
Şiir yazılırdı kağıda.
Şimdi insan benzedi kağıda.
O büyü neredeydi?
Baksan kağıda,
İnsan çizsen kağıda,
İnsanlar döner mi?
Etten kemikten,
Sıcak, bizden.
Bilgisayar mı katili?
İnternet mi katili?
Cep telefonu mu katili?
Özledik eski BİZİ.
Nedir yok olmamızın sebebi?
“ Herşey değişti. “ derler.
Neden güzel olanı yanında götürdüler?
İnsanlığımız bir kağıda mı bağlıymış?
BİZ ne yapmışız?
BİZE ne yapılmış?
Bir tık kadar yakın.
Bir o kadar soğuk, uzağız.
Öylesine sona bakarız.
Bir kağıt BİZİ BİZE bağlamış.
Bu kağıt ne kağıtmış.
BİZE ne güzellikler katmış.
Yok olan insanlığa,
Can vermek için muhtaç mıyız kağıda?