Kafkas Dağlarına Şiiri - Ömer Tirendez

Canım sıkılıyor!
Kalbim küt küt atıyor,
Soluk alışlarımda,
Nefesim boğuluyor,
Dizlerimin bağı çözülmekte,
Ayakta duramıyorum,
Ağlamak istiyorum!

Erkek adam ağlamaz mış!
Huzurlu değilim ki!
Sam yeli esiyor,
Yemyeşil vadimde,
Çöl sıcağı beynimin içinde.
Aklım karıştı,
Yüreğim yanmakta,
İçim içimi yemekte...

Orada dağlar var,
Uzak ile yakın arasında!

Ulaşamamak, el uzatamamak.
Kahrolmak, yok olma korkusu!
Acılar, özlemler ve sessizlik;
Sessizlik sadece gecelerde.
Özlemler ve acılar yüreklerde...

Kuş olup uçasım geliyor,
Yurda, anayurda kanatlanmak,
Dağların kokusunu duymak,
Kafkas dağlarına uçmak,
Şimdi; orada bir tepeye konmak...

Uzak ile yakın arasında,
Onca acının sonrasında,
Çerkes ruhu anavatanında.

Şimdi ayna karşımda,
Ben aynanın içinde.
Aynanın sağına geçtiğimde,
Kendimi göremiyorum,
Ayna yok, ben yokum!
Ayna duruyor da, ben yokum KAFKASLARDA...

Ben yokum KAFKAS DAĞLARINDA...