Kafiye Tanrısı Şiiri - Ferhat İmre

Çok şey anlatıyorum duvarlara
Kederli safiyane aşklarımı
Elle silinemeyen gözyaşlarımı
Tanrıyla paylaştığım yalnızlıklarımı
Sonra susuyorum
Şarkı söylüyorum bastırmak için sessizliği
Bir Sezen şarkısı
"Bir kedim bile yok anlıyor musun?"

Buharlaşıp gökyüzüne kanatlanıyorum
Yağmur olup yağıyorum dertlerimin üstüne
Toprakla yek vücut oluyorum
Daha toprağa gömülmeden

Elimi açıp dua ediyorum Kafiye Tanrısına
Soluma uyan bir uyak
Tam olur yarım olur farketmez
Bana geç bir kıyak
Ne diyorsun Tanrım duyulmuyor sözlerin
Şair olmaktan senin yüzünden vazgeçtim

İçimden atamadığım hüznün gölgesinde
Geçiyor ömrüm
Dalından düşen bir güz yaprağı gibi
Ağır adımların altında eziliyor
Bütün hücreleriyle ruhum
Ben sana hep ağladım
Sen bana kaç kere ağladın Tanrım?