Kâfi Şiiri - Ahmet Çelik 3

Şu hüdanın sonu yalan,
Hislerim vardı bir geriye kalan.
Toprağa çalan,
Dikili kalan bir yalan.

Son baharı getirdi kelimelerin,
Döktü yaprakları,
Aldığı, yaktığı canları,
Huzursuz olan kanaryaları.

Yeşiline hasret kaldığım,
Yapraklara sordum,
O bilmediğim yanlarını.
Olsun varsın, cahilliğe kep vurdum.

Rüzgarsız yelken açılmaz, kızım.
Küreksiz kürek çekilmez, kızım.
Sensiz bu hayat bitmez be kızım.

Dert bitmez bu düzlemde,
Sensiz.
Dertsiz bu dünyada,
Hayallerimde yaşadım.

Sensizliğe kucak açmışken,
Beliriverdin, yalanmış.
Ayna tutulmuş yanların.
Seni benzetmeye meğilli yankılarım.

Anlam aramayan çocukların,
Küçük sevinçleri aydınların,
Sonu bulanan ırmakların,
Yarım kalan rüyaların,
Tamamlandığı yerdi senin yanın...