Kafa Tutulması Şiiri - Fuat Eriçok

etnik köken atalardan gelmedir
ona ne girilir ne de çıkılır
gurur ve utanma burda nerdedir?
bu özellik tâ doğuştan seçilir

bu ne başarıdır ne bir hezimet
ne bir felakettir ve dahi nimet
değildir üstünlük değildir zillet
gendedir tendedir bilip geçilir

türk ermeni arap rum alman romen
biraz düşün kudurup kabarma hemen
sendeki bu tutuk kafaya rağmen
insan geliştikçe bunlar aşılır

şartlanan kafalar buna eremez
her insana kardeş eli veremez
gözü bağlı güzelliği göremez
kin güderek ancak yara deşilir

kurşunlar korkaktır kahpece vurur
alçağın beyninde bir namlu durur
yine de it ürür kervanlar yürür
aydınlık uğruna ölüp düşülür

sığ kafalar dar kimlikle dolaşır
ötekiyle her fırsatta dalaşır
bilmediği kavramlara bulaşır
bu nasıl insandır görüp şaşılır

gel ne olursan demiş mevlâna
bundan büyük tokat olur mu sana
birazcık insanlaş ve anlasana
sevgi ile mutluluğa koşulur

sert kırılır esnek olan kırılmaz
düşmanlıkla hiçbir yere varılmaz
normal adam ota çöpe darılmaz
ne ırk ne din ile değer biçilir

ruhları üşütür tutucu olan
fikri poşetlenmiş kutucu olan
mantıksız izansız ötücü olan
şeytandan kaçılmaz bundan kaçılır

kapalı kafaya ışık ne yapsın?
sevgisiz yüreğe aşık ne yapsın?
boş bir tencereye kaşık ne yapsın?
şaşkına acınır derde düşülür

kafa tutulması olana yazık
belli ki korteksi çok yerden çizik
düşünce zinciri dağılmış çözük
bu odundan ancak ateş yakılır
insan olmak için böyle pişilir

(28 ocak ’07)