Hayat dediğimiz kafa karışıklığından başka bir şey değil. Bir cenaze töreninde acı çekmeyen insanların sahte hüznü gibi veya bir aşkın kavında yanarken boşver gitsin diyen birinin tuzu kuruluğu gibi sinir bozucu herşey...
Kendine saklananların kalabalığındayız hepimiz. Ağız dolusu gülmeyi de, adam gibi hüzünlenmeyi de bilmiyoruz
Saracağımız yerde daha da kanatıyoruz yaralarımızı aldırışsızlığımızla. Cevapsız bıraktığımız her cümle mahsun gözlerle ardımızdan bakıyor. Cevabını alamadığımız her cümle kurulduğuna utanıyor.
Kırılan ne varsa yanlış kaynıyor şu hayatta. Hiçbir şey eskisi gibi olmayacak diyoruz da pek de birşey değişmiyor aslında. Deneme yanılmalar arasında yarılıyor üzerine bastığımız zaman.
Biz aslında sevmeyi iyi biliyoruz da
anlamayı beceremiyoruz galiba...!
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta