Kafa Kağıdının Arkasındaki Şiir

Güneş yakmıştı o akşam
Yirmi kişilik lacivert pakette
Tek başına kalmış ürkek sigaramı
Ceplerimde henüz ateşin keşfedilmediği
Zamanlar taşıyordum..

Denize doğru ağır ağır iniyordu
Gitgide sarıdan kırmızıya kaçarcasına
Adeta suç üstü yakalanmış bir hırsız
Saklanmak istiyordu çaresiz
Karşıyaka’da dikilip duran
Uzunca apartmanların arkasına

Ne mümkün kaybolması güneşin
İnsan yapısı bir bina arkasında
Biraz sağdan ve biraz da soldan
Kenarcıkları bariz belli
Çocuklar bile sobeler güneşi
Gölgelerde saklambaç oyununda

Işıklar süzülüyor serinliğinde havanın
İmgelerin arasından geçiyor pardon diyerek
Hemen önümdeki erguvanın
Arkasından iki sevgiliyi taşıyor

Nemlenmiş, tuzlanmış ve haliyle yaşlanmış
Denize komşu tahtaların üzerinde
El ele, diz dize, göğüs göğüse, omuz omuza
Hem savaşıp hem sevişiyorlar

Savaş meydanı olmuş gölgeler
İnsanlar kaçışmakta o gölgeden diğerine
Hani ağaçlar kedi olsaydı
Ancak o kadar oynarlardı
Biz zavallı insanlarla

Güneş, çıkıyor sonunda kuytudan
Sigaranın külü elime dökülmüş
Bir kağıt aranıyorum cahil ceplerimde
Kafa kağıdı nüshası buluyor ellerimi
Kim bilir hangi rapor için aldım
Önemi yok, tüm bunları yazmalıydım
Ve yazdım
Sonra Göztepe vapuruna kaçak binen
Güneşi uğurladım.