Kaf’ı Ufaltan Gitkalların Künhüsün ...

Uzak dağları üşüten bir alev gibiydi gidişin.Gururdu sıradağarın.
*Kinlerindi Everest’i aşan, Kaf’ı ufaltan her şeyi Kafka’nın tümcelerinde Dönüşüm kılan.
“Bir noktadan sonra vazgeçmek olanaksızdır. Erişilmesi gereken nokta da, orasıdır.”
“İnsanın asıl olarak iki günahı vardır, diğer günahlar bunlardan kaynaklanır: Sabırsızlık ve tembellik. İnsanlar sabırsızlıklarından dolayı Cennetten atıldılar, geri dönemeyişleri de tembelliklerinden. Günahlarının sayısı tektir belki: Sabırsızlıktan atıldılar, yine sabırsızlıktan geri dönemiyorlar.”
-Ütüsüz bir kalakalışın öpücük dudağısın. Bütün arzuların şelalesin akıyorsun ta bağrımdan.
-Dayanacak susku yok.Dev kazanlar içinde devinim olan kabarcıkların var. Damlaların karıştı bu aşka. Bu aşkın ıslanmışlığı, uslanmışlığı, usu çürüten yanı bitmez.
Yokluğa alıştırma yapacak karıncalarımız da yok.Beni sana süreğen yapan kutsi karıncalar var. Yar yuvamı görmelisin.
-Bütün ömre yetecek sevgi ığılları varı.
-Olmazlığa kayıp özlemler sunan tavırlarından etik dersler çıkarmamı bekleme.
Yüzyıl senin yüreğinin ortasında durmuş.Yeni bir çağ yok biz kavuşana dek. Ç’ağımızı değiştiren gözlerinin sözleri var.
-Şimdi sözsüz destanlarının Alp Er Tunga’sıyım. Karşımda bütün kavuşamayanlar var.
-Çıkmaz bir yolun piyadesiyim. Yenilmezliğim seninle başladı. Sana değil, kendimeydi yenilişim.
-Dumur olmuş bir duruşun karışımında sen yoksun. Yenildiğim, uğruna uğurlarımı uğurböceği yaptığım sevgilerin yumağısın.
-İçimin sokağındaki aşk kedisi olarak oynuyorsun yumakla. Beni benden ısırıyorsun .Özbenden son sen’ e kadar ilençli durumlar sızıyor ta derinlerine.
Hayrına acılar veriyorsun bu yürek fakirine. Acılarımıza bile sadıkken sen yaşanmışlıklarımıza tuz basıyorsun.
*Bırak k’anasın sevgilim. İçindeki çocuğun gıdası benim yürek ülkemden gelme. Baharatları bulmak amacıyla keşfime gelmelisin.
-Katibe Çelebi olup Keşf-i Zünün ‘okumalısın. Orada ben var, benistan var. Senistan’ın keşfedilmemiş adaları var.İsimsiz adacıkların var. Gözbebeklerinin gökyüzüne yıldızlar bulmalıyız.Sana söylediğim hitapları yıldız isimleri yaparak melankolik bir aşk erinci olarak yaşatmalısın beni.
Sisli bir geçmişin hisli geleceğiyim ben. Yıkanmış dünyam var. Aşk gözüme toz girmez bilesin.
Yarası dökülmüş vuslat ceylanı olarak ürkek masallarını çekmelisin henüz çekimlenmemiş fiilerimde.
-Derdimi filler bile taşıyamazken öyle tasasız gidemezsin balta girmemiş ormanlarımda.
-Sen varken aşk aslanındım, ceylan gibi ürkek ürkek kaçıyordun benden. Sonra yüreğindeki kimyayı sundun. Aşka yeşillendik. Bütün ormanların nefesi olduk, sevdik, sevdalandık. Meyve vermeyen bütün bitkiler meyve verdi. Yeşermeyen bütün otlar yeşerdi. Binlere karıştık, minimizelere mazi olduk. Aşkı dirhemden sonsuzun gözüne koyduk. Sevdikçe büyüdü dünyamız.
-Sonrasını anlatacak cümle “İçimdeki boşluğa düş ben tutarım seni” La Edri.
Ne çok olmuş ayşekadın gibi sarmaş dolaş kalmadığımız. Kim birbirine sarılsa kıskanır oldum. Bırak onu yosunların sarılışını bile kıskanıyorum. Sen kimsin sevgilim?
-Hicranın son sülünü müsün? Benimden, sevdamdan, derdimden, emmeye mi geldin?
-K’anıma kadar aşk kokuyorken böyle sulak özlemler sunup gidemezsin
Ne çok olmuş damlalarına siperine olmak için yalvarışım, yakarışlarım, ilgilerim öksüz.
-Ne çok olmuş,yaryüzümdeki s’amanyolunda gezmeyeli. Göz göze geldiğimiz, demlerin ışıltısında kaybolmayalı çok olmuş.
-Bir kadın tanıdım, bin kadın mecrasından bir aşk metafiziğine taşıdı beni.Şimdi sonsuz bir başlangıcın ilk adımında adınla başladım seni özlemeye.Yarın aşka metafizik s’ol gelecek.
*Yarin alaz güncelerine bahtını yazdırmış ,seni beklemenin son adımında hiç yorulmamış ve hep seni istemiş aşk künyesiyim bilesin Nazlıcan