Gafil kısmı gaf yığar, gaf dağının ardına!
Cahil güruh laf yığar, Kaf dağının ardına!
Âlim mümin kulluğun, verir her an hakkını,
Münafıklar sığınır; laf dağının ardına.
Sonsuz sanır hayatı; gafil güruh ne yazık!
Hazırlamaz ukbaya; ne bir binek ne azık.
Manen hasta bu zatlar; kızmak çare olamaz!
İhtiyaç var hekime; gayet sabir ve hazık.
Biz cahile değil de, cehalete hasımız!
Cehaleti izale; vazgeçilmez hazzımız!
Lütuf ile ıslahı, tercih ettik çok şükür,
Zira levhi mahfuza, hoş yazılmış yazımız.
Münafığa tek çare; bol nasihat ve dua!
Belki mevla kalbinde, yakıverir bir şua?
Israrcıysa fitnede; kendi bilir rabbimiz!
Dine verirse zarar; etmek gerek beddua.
Sırf niyetle yetinme; yönel ilim, hikmete!
Hakkı öğren ve yaşa; ayna ol hakikate!
Hurafeden uzak dur, öğren kitap, sünneti!
Daim menfi tavır al, dalal olan bidate!
Kaf dağından dem vurma, nur dağına kur çadır!
Ne indiyse nebiye; orda olmuştu sadır.
Nur namına ne bulsan, koy heybene çekinme!
Çünkü nurlu her nesne; bir rahmani itadır.
Cihat ŞAHİN
28.06.2010-İZMİR
Kayıt Tarihi : 28.6.2010 16:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)