Bir roman yazdı insan
Her bir kayanın üzerine...
Elleri nasır tuttu,
Gözleri kan bağladı...
Ve efendisi oldu
Işıksız her mağaranın...
En azgın nehirlerden,
Mil tutmuş göllerden,
Yağmur biriktiren çukurlardan geçip,
Okyanusa koştu insan...
Kana kana sevdalısı oldu,
Tuzlu dağların...
Oysa biliyordu;
Ölüm uzak değildi
Kaf dağı kadar.
Yine de koştu insan,
Peşinden Kaf Dağı’nın...
Kayıt Tarihi : 11.3.2005 21:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!