Kadrosunda değilim Hayatın

Her tesadüf bir baslangıçtır
Finali sen oynarsın
Perdeyi kader kapatır

Yeni Bitişin bir başlangıydın.
Umut etmek bir yana,
Hayal kurmak bile tesadüftü.
Emin adımlarla ilerleyen kaderime inat,
Dur diyen bir sesle uyanışımdı.
Kar dolusu bir dağın eteğindeki,
Açan kardelen misali,
Boynu bükük ölüme mecburi,
Dönen dünyayı durdurup,
yüreğime baharı getiren,
Ve gidisatı degiştirendi.

Kesilen bir tren biletinin,
Orta yerinden yırtılmasıyla,
Vagon aralarina attigim,
Gecmisimin üstünden,
emin adımlarla ilermek gibi,
zamana yolculuktu.
Tam bitti derken herşey,
yeni baslangıçlarıma yolculuğum oldun.
Dünün Gidişatını yarının gelecegine
inanmıştım.

Başrollerini oynadığımız bu Hayat oyununu,
Yazan yazarı hesaba katmadan,
Yaşaya bileceğime inanmıştım.
Birgün başladığım yerde,
Atan kalp sesini son kez duyacak olmayı,
Hesaba katmamıştım.
Finali bir hapishanenin soguk duvarlarında,
Son bulacagını dünmemiştim.
Kaderin kurduğu yeni seneryo yu okumadan,
Deniz kenarındaki bir bank'a bırakıp,
Tekrar ilerlemek ne Acıydı.
Perdeyi kapatan kader,
Alkış seslerini Alansa,
çektiğim ızdırabım oldu.
Bir damla mutluluk için hayatım Bitti.
Kadrosunda değildim Hayatın,
Sözleşmeli bir yaşamaktı benimkisi...