Kadir Kaya Şiirleri - Şair Kadir Kaya

Camla plastiği çöp sanmayın sakın,
Kağıtla, metali ayırıp bakın,
Doğayı seven duyarlı kalplere
Geri Kazanım tacını takın.

Atığı ayırıp toplarsak eğer,

Aramızda dağlar, gurbette aşkım,
Ankara Rüzgarı yol versin bana.
Yüzünü göreyim dağılsın kuşkum,
Ankara Rüzgarı el versin bana.

Kısacık ömrümüz şunun şurası,

Yeşille, maviyle mutlu gözlerim,
Güzelliği sunan il Kastamonu.
Seni anlatmaya yetmez sözlerim
Tarih bahçesinde gül Kastamonu.

Gök kubbe ormana başını eğer,

Yüreğin olurken sevgiye liman,
Nurla dolup taşsın kalbinde iman,
Çiçeği burnunda oldun öğretmen,
Gönülden kutlarız seni Asuman.

Varlıkla yaşıyor baharı, yazı,
Bilmiyor,tatmamış saygıda hazı,
Gururla,kibirle yetişen evlat,
Yaşıyla pişmemiş annenin kızı.

Beyaz lahananın sırrına ermek,
Ninoşlu çorbayı isterim görmek,
Lavaşla, Çadiyi gerekmez sormak,
Meydana Peşhunu kurdu Artvin'lim.

Gendima,Püşürük, mide süslüyor,

Sevginle tutuştu gönül çırası,
Gecemde nöbetçi sevda yarası,
Özlemde. vuslatı gelse sırası,
Sensizlik akşamı çöktü ayrılık.

Yüreğim yanıyor sorma halimi,

Hasretim tütüyor gitsem sevdama,
Koştum, Ay karanlık yol vermez bana.
Darıldım ben sevgi dolu dünyama,
Düştüm, Ay karanlık el vermez bana.

Bakışını özler, yanar yüreğim,

Dersimi bitiremedim,
Yapıp götüremedim,
Dalgındım farkedemedim,
Artık koşmalı bence.

Hamdım pişemedim,

Anneler severler çocukları,
büyütürler emek vererek,
okşarlar başlarını anneler.

Büyüdükçe arkadaşlarla takılırken,
Annemin bana emek verdiği günleri,