Kadir Arınç Şiirleri - Şair Kadir Arınç

Sen lanetlenmişsin adamım, sahil boyunca…
Kumsalda uyumuşsun gece.
Kirpiklerin savaşırken güneşin gelişine,
Yosun yosun nemlenen yüzüne
Bir avuç deniz dilersin;
Bir yudum su belkide…

Gecenin yarısı, saat bilmem kaç.
Bir nefestir ki insan ona muhtaç,
O ruhun telaşı melun saklambaç,
Göz kapalı, sayamadım geriye...
Kusamadım zehri nedendir bilmem...
Göğsümü acıtanım dert değil ki,

Önce rüzgarda güz,

Sonra sarı bulutlar edepsiz…

Tutul sebepsiz…

Gece yarısıymış…

Bir gece daha fazla ne kadar yarılabilir ki?..

Avuçlarım kanıyor,

Önümüzde bir yol…

Uzun kısa ne farkeder?

Dar geniş kime ne?

Hayal yüklü gemilerden rüya fenerli kıyılara… Karardı sahil.
Deniz kabuklarının rengi atık!
Güneş batık ve son sürat geçen martılar konmuyor tekne kenarlarına artık…
Epey oldu dinlemeyeli yorgunluğa söylenen bir şarkı gibi kumruları…
Dilleri güvercin aksanı, isyanları mandalin kokan uzaklara…
Fanatik teoriler yaratıyor foseptik, kirli sulardan berrak deryalara ta ki…

Güya fısıltılar duyuyor toprağın kulakları,

Soğuk çığlıklardan saklanıyor behiç…

Kar suyu gibi çarptığı yeri üşütüyor,

Bize asker derler!

İmanımız yıkar kancığı,

Gururla taşırız sancağı!

Unutmak istedim hemen,

Doğan güneşte ertesinden…

Canlar yandı viraneden,

Korkuyorum anne…

Yansımasını satan aynalardan,

Tepsiye börek sığdırır gibi