Üç yüz altmış beş günde bu kafi mi yadına;
Yine ayni terane, yine malum nakarat.
Yılda yalnız bir günü kafi görmek kadına;
Ona lütuf değildir, hakarettir hakaret!
O ki bize hem anne, hem işçiyken hanede;
Neden acep hakkınca, bilinmiyor kıymeti?
Eder isek der-hatır, yalnız bir kez senede;
Korkarım Kadir Mevla, koparır kıyameti!
O değil mi oğlan kız, çocukların hamisi?
O değil mi hayatta, dert ortağı eşinin?
O olmasa yürür mü, hiç reisin gemisi?
Kadın yoksa bir evde, tadı olmaz aşının.
Gâvur bilmez elbette, değerini ana’nın
Çünkü onlar kadına başka gözle bakarlar
Takdirine gerek yok, onu böyle ananın!
Zira onlar akılı, başka yere takarlar.
Onlara kadir kıymet, bi-hakkın İslam vermiş
Sermiş koca cenneti, ayağının altına.
Hakkını gasp edeni, sadece Kur’an yermiş
Şiddetle karşı çıkmış, yanlışçının haltına.
Hakları ödenemez, bu tarzda anmak ile
Helalleşmek isteyen, ciddi olmalı ciddi!
Bu iş tamam olamaz, koftiden yanmak ile
Bir nutukla ve gülle, sanmayın bu iş bitti!
Abdullah Toroslu
10.03.2014-İzmir
Kayıt Tarihi : 10.3.2014 15:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!