Kadınlar susarak gider Şiiri - Anıl Kılıç

KADINLAR SUSARAK GİDER

Cemal süreya’nında dediği gibi
Kadınlar susarak gider
Bir vicdansızın eline cevher versen de
Çok değerliyi değersiz eder

Ne zormuşsun be hayat hiç acımadın
Bu zamana kadar huzurlu yaşamadım
Çocuktum başladı sıkıntılarım
Bir zalime inandığım gün yandım

Başladı işte benim hayat çilem
Ben deyim eziyet sen de işkencem
Yardan arkadaştan bütün dostlardan
Hatıra kaldı bu cinnet ve ihanet

Sen nasıl insansın sattın ruhunu
Kestim hayattan tüm umudumu
Bir yol çizdim artık kendime
Evlattan başka layık değil sevgime

Bir adam paraya satarmı ruhunu
Adamlığı haysiyeti onurunu
Artık Allah’a anlat durumunu
Ben çizdim artık kendi yolumu

İnanmıyorum artık kimsenin samimiyetine
Yalnızlığım bundan sonra kendime hediye
Az gözyaşı dökmedim bir damlaya değmeyenlere
Merhamet yok artık hak etmeyen kimseye