Kadınlar Direniştir Şiiri - Haydar Güner

O gece
Ay değil,
Küfürler doğdu şehrin üstüne
Sokak lambaları bile eğdi başını
Tank paletlerinin altında ezildi umut

Ama sen,
Bileğinde mavi bir kurdele
Elinde bir çekiçle çıktın karanlığa

Ne bir feryat
Ne bir geri adım
Sadece gözlerinde bir halk ezgisi
Dudaklarında “Yeter artık!” sesi

Adını sordular
“Ben Kadın,” dedin
“Soyadım Direniş!”

Bilmiyorlar:
Doğumhanede atılan ilk çığlıkla
Barikatta yükselen son sloganın
Aynı yankıyı taşıdığını

Sen ki:
Evdeki yıkık ocağın dumanısın
İşyerinde alnı terleyen emek
Yalnız kaldığında,
Evin dört duvarında bastırılmış bir çığlıksın

Ama dışarıda,
Yüz binlerin önünde
Bir ülkenin vicdanısın

Kırılganlığın efsane sanıldı
Oysa sen,
Kırılıp yeniden doğmanın simgesiydin

Her gün yeniden yonttun kendini
Her darbede daha da güçlendin
Her suskunlukta içinden bir çığlık büyüttün

Sen kadınsın
Ve kadınlar...
Direniştir!