Kadınıma Mektup... Şiiri - Bilal Coşkun

Nasılsın? diyorsun...
Bana gönderdiğin son mektubunda.
Sitemlerin gizliydi kokunla birlikte satır satır,
Oysa giden sendin kollarımı boş bırakıpda.
Veda bile etmemiştin ne bana ne de komşulara,
Ben bıraktığın gibiyim kadınım, hala delidolu.
Yine geç kalkıyorum sabahları eskisi gibi!
Bilirsin ki akşamdan kalmalarım vazgeçilmezimdir.
Ne tıraş oluyorum ne de çoraplara dikkat ediyorum,
Ha! sadece menekşelere su vermeyi unutmuyorum;
Sigaramı, içkimi ve seni unutmadığım gibi.
Çoğu kez işe de gitmiyorum! satmışım anasını,
Komşularımızda iyiler, arasıra gelirler ziyaretime.
Ama; konu hep sen olursun! seni yer seni içeriz!
Gidişini konuşur, herkes bir şekilde geri getirir seni!
Yine eski günlere döner gibi yaparda mutlu oluruz,
Ta ki akşam herkes evine gidipde, tek kalışıma dek.
İşte o zaman koyuyor yokluğun kadeh kadeh,
Hasretini meze yapıyorum, yanıp kül olmuş duygularımla.
Özlüyorum ağlıyorum... ve seni çok istiyorum,
O anlarda Bir kurşun oluyor mektubuna koyduğun son nokta!
Her okuduğumda ölüyorum bir kez daha yokluğunla,
Nasıl sın? diyorsun...
İşte böyle kadınım... soranlara hep iyiyim diyorum.