Kadınım, elin elime Şiiri - Erdal Çoban

kadınım, elin elime
gün batımında kalbim seninle
ırzı kırık cam iklimler öncesinden geldik
sen ana
ben yalnızlığa müptela
yasak olan meyveyi çokça yedik
aşk'ın yasağı olmaz dedim
dinlemedin
dudaklarım da dillendin
tepeler üstü ardı sıra sen gelsin isterim
şevhetin kucağında
yanağıma kelebek misali aşk konsun isterim
bilirim engellendikçe büyür aşk
götlü göbekli amcalar misali
kavga etmek kolay, dört duvarın içinde
doğa gibi özgür olup
sevmek zor fesleğen mevsiminde
kadınım elin elime
vucudun kimbilir kimlerin döşeğinde