Kadınım Ben Şiiri - Afet Tanrıöven

Havva anamın soyundanım
Bereketli,
Çilekeş,
Sabırlı,
Acı çeken
Güçlü
Kadınım ben.
Saçlarım, tenim, bedenim
Gözlerini kamaştırır görenlerin
Zulüm görürüm, kıskanılırım bu yüzden
Elden ele satılır
Ödülendirilirim bazen
Başa taç olduğumda olur.
Mutluluk derim bu.
Uçmasın elimden.
Kadınım ben.
Eller üstünde tutulan
Kadınım ben
yerlerde sürüklenen
Evimin kadınıyım ben çoçuklarımı doğuran
Yuvasını koruyan
Yetmez bu kötülere yetmez
Kırarlar kolumu kanadımı
Şehir kadınıyım çalışan, okuyan, üreten
Anadolu kadınıyım
Elleri kilim dokuyan
Elleri toprak toprak
Elleri bebek büyüten
Elleri çaresizlikten Allah'a açılan
Dövülen
Satılan
Öldürülen
Doktorum ben hayat veren
Öğretmenim öğreten
Yargıcım, ressamım, santçıyım
Gazeteciyim haber koşturan
Sporcuyum dünyaya sesini duyuran
O kadar çok ki emeklerim
Fabrikada ellerim çalışır
Pavyonda bedenim
Satılan malın reklamında
Kara çarşafların altında
Kapalı peçelerin gerisinde
Kocamın tokatında
Babamın, ağabeyimin dayağında
Kumarda
Kazanılanda kaybedilende benim
Savaşta kurşunların altında
Vatanım için benim
Benim
Benim
Kadınım ben
DÜNYAYI DOĞURAN
ANAYIM.