Hep başka hayallerin çocuğunaydı gebeliğimiz,
Hiç kendi düşlerimizi doğuramadık.
Yıllarca sırtımızdaki heybemizde,
Dert yükü taşıdık...
Gün geldi, o kamburu yutup
Boğazımızda yumru yaptık...
Toparlandık, dimdik yürüdük;
Çünkü; Kadındık.
Size ömrümün hikayesini anlattım mı ben hiç?
Dinleyin o zaman;
Bin kez düştüm, bir kez bile yıkılmadım
Çünkü ben bir kadınım....
Kayıt Tarihi : 26.12.2012 00:15:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Canan Özanaç](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/12/26/kadinim-ben-17.jpg)
TÜM YORUMLAR (3)